सेताम्यै हिउँको हिमाल शिरझैं अग्ली बनेकी दिदी
यो नेपाल बचा युगौंयुग सखी हुन्छिन् भनेकी दिदी ।
हाँसेको मन बुद्ध नेत्र दुइटा टीका झनै सुन्दर
राम्रो भाग्य निधार हार छ गला औधी खुशीको घर ।।
१
गायत्री मनमा बसी सब जना हाँसून् खुशी भैकन
बोलून् लाग्छ सबै दिदीसित बसी पारेर सङ्लो मन ।
बोली मात्र सुनी सबै खुश रहून् आकाश उड्ने चरा
जम्मै छन्द मिली दिदी हजुरको यो नाम चम्कोस् धरा ।।
२
भेटें छन्द मिली रमी रससितै बग्दै गरेकी त्यता
फुल्ला फूल भनेर काव्य कविता लेख्दै छरेकी त्यता ।
चौतारी कविता थियो मिलनको बाटो अलंकारको
मीठो वाचन भेट्छु भाव रसिलो बोली छ झंकारको ।।
३
बोलिन् साँझ हुँदा पढेर कविता खोलेर आफ्नो मन
गायत्री हुँ म पोखरेल बुझ है लाग्यो तिमी सज्जन ।
मेरो प्रेरक हुन् बुझें अनि कुरा लामो भयो त्यो दिन
आशीर्वाद पिई नतिर्न सकिने बोक्दै छु मैले रिन ।।
४
छन्द : शार्दूलविक्रीडित
रचना मिति : वि.सं. २०७४/१०/२७ गते ।
